مهدی مشعوف؛ عبدالرضا اسعدی؛ محمد حیدری
چکیده
یکی از دغدغه‌های مهم اعتباردهندگان برای اعطای وام و اعتبار، توان بازپرداخت اصل و بهره وام و اعتبارات پرداختی وام‌گیرنده است. به همین سبب، برای تأمین منابع مالی از طریق بدهی به بانکها با توجه به ساختار سرمایه شرکتها و بنگاهها، افقهای سرمایهگذاران نهادی بررسی شده است. یکی از راهکارها، بررسی صورتهای مالی به‌منظور ...
بیشتر
یکی از دغدغه‌های مهم اعتباردهندگان برای اعطای وام و اعتبار، توان بازپرداخت اصل و بهره وام و اعتبارات پرداختی وام‌گیرنده است. به همین سبب، برای تأمین منابع مالی از طریق بدهی به بانکها با توجه به ساختار سرمایه شرکتها و بنگاهها، افقهای سرمایهگذاران نهادی بررسی شده است. یکی از راهکارها، بررسی صورتهای مالی به‌منظور بررسی توانایی شرکت در بازپرداخت تسهیلات است؛ اما کیفیت نامناسب صورتهای مالی، میتواند موجب افزایش ریسک پیشبینی از بین رفتن مطالبات شود. برای اندازهگیری افقهای سرمایهگذاران نهادی، از نرخ گردش خریداران و فروشندگان و برای اندازهگیری بدهی بانکی، از نسبت بدهی بانکی به کل بدهیها استفاده شده است. با انتخاب نمونهای شامل ۱۳۵ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی بازه زمانی ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ و با استفاده از مدل رگرسیون، نتایج پژوهش نشان داد که بین افق سرمایهگذاران نهادی بلندمدت با تأمین مالی از طریق منابع بانکی، رابطه منفی وجود دارد. با حضور سهامداران نهادی با افق بلندمدت، میزان تأمین مالی از طریق بدهی بانکی کاهش مییابد. همچنین، بین افق سرمایهگذاران نهادی کوتاه‌مدت با تأمین مالی بدهی بانکی رابطه مثبت برقرار است. به عبارتی با حضور سهامداران نهادی با افق کوتاه‌مدت، میزان تأمین مالی از طریق بدهی بانکی افزایش مییابد.
